Zagrożone gatunki

Pomóżmy im przetrwać, aby nie były tylko wspomnieniem w postaci wzoru na naszych skarpetkach.

Już od długiego czasu współpracujemy z towarzystwem ochrony przyrody, które od ponad 20 lat wdraża praktyczne programy na obszarze Natura 2000. Jego działania w szczególności skupiają się na terenach położonych wzdłuż rzeki Dunaj, na których odbudowuje mokradła i odnogi rzeki, lasy łęgowe, łąki oraz pastwiska. We współpracy z nimi stworzyliśmy kolekcję wesołych skarpetek, które zwracają uwagę na zagrożone gatunki.

Wspólną cechą zwierząt z tej kolekcji jest to, że ich liczebność na wolności spada w alarmującym tempie. Z tego powodu są zagrożone wyginięciem lub zbliżają się do tego stanu. Ludzka działalność sprawia, że te zwierzęta mają coraz mniej przestrzeni do życia. Łąki są zaorywane, lasy wycinane, a mokradła osuszane. To wszystko sprawia, że liczebność osobników tych gatunków cały czas spada.

Chcemy dopilnować, aby te gatunki nie pozostały jedynie wzorem na naszych skarpetkach. Dlatego wspieramy odbudowę mokradeł i ochronę naturalnych lasów łęgowych, aby przyroda i wszystkie gatunki z naszych skarpetek miały gdzie żyć.

Jak każdy i każda z nas może pomóc w ochronie zagrożonych gatunków?

Najlepszym sposobem na ochronę roślin i zwierząt jest podnieść jakość obszarów ich naturalnego występowania. Oto kilka pomysłów:

• Sadzenie różnorodnych rabat kwiatowych – ogrody obsadzone różnymi roślinami i kwitnącymi drzewami przyciągają pszczoły, motyle i inne owady zapylające
• Ostrożniejsze prowadzenie upraw na wsi – mniejsze zużycie pestycydów może przyczyniać się do zwiększenia lokalnej bioróżnorodności
• Naprzemienne koszenie trawników – owady znajdują schronienie w nieskoszonych obszarach, które przy zastosowaniu tej metody stanowią około 20-40% całego trawnika
• Niesadzenie inwazyjnych gatunków roślin, które mają duży zasięg i zagrażają rodzimemu ekosystemowi
• Wspieranie organizacji ochrony środowiska, które opiekują się naturalnymi lasami i restaurują mokradła. Ich działalność jest możliwa dzięki finansowemu dobrowolnemu wsparciu różnych ludzi.

To wszystko ma wpływ na różnorodność krajobrazu, która jest kluczowa dla różnorodności roślin i zwierząt.

Więcej o zagrożonych gatunkach

Czarny bocian to tajemniczy mieszkaniec naszych lasów i mokradeł. Na łąkach w dolinie Dunaju zostały już tylko dwie ostatnie pary tego rzadkiego gatunku ptaka. Do założenia gniazda potrzebuje on stabilnych starych drzew i bliskości mokradeł obfitujących w pożywienie. Aby więc nie zniknął, musimy chronić mokradła oraz restaurować pierwotne lasy.

Dwulistnik pszczeli (Ophrys apifera) do przeżycia potrzebuje łąk i pastwisk, które muszą być regularnie koszone i wolne od nasion drzew i innych roślin. Jak wskazuje nazwa, ten gatunek lubią pszczoły. Dwulistnik pszczeli preferuje nasłonecznione łąki stepowe i dobrze oświetlone zarośla.

Zimorodek stopniowo traci przestrzeń do życia w obszarze rzeki Dunaj, przez co stał się tam gatunkiem rzadkim. To mały, pięknie ubarwiony turkusowo-pomarańczowy ptak. Żywi się małymi rybami, które łapie, nurkując pionowo w dół, najczęściej z gałęzi zwisającej nad wodą.

Modraszki to rzadki gatunek motyli, których życie zależy od różnorodności kwitnących roślin w otoczeniu. Aby żyć i się rozwijać, potrzebują bardzo specyficznych warunków w postaci nie tylko łąk i roślin dających pożywienie, lecz także mrowisk. Taką różnorodność krajobrazu najskuteczniej zapewniają zwierzęta pastewne.

Suseł moręgowany lubi „wszystko wiedzieć”. Idealna dla niego łąka to taka, o którą dbają zwierzęta pastewne. Kiedyś susły były rozpowszechnionym gatunkiem, a ich kolonie liczyły setki tysięcy osobników. Jednak intensywne rolnictwo i zaorywanie łąk sprawiło, że wszystko uległo zmianie.

Żołna zwyczajna do życia potrzebuje odpowiedniego miejsca na założenie gniazda i obfitości owadów. Jednak przy dzisiejszym stanie rolnictwa, rezygnacji z wypasania zwierząt oraz zmianach w dynamice rzeki nie jest łatwo o znalezienie takich warunków.

Paź królowej musi mieć zapewniony dostęp do dużych ilości pożywienia w postaci kwitnących łąk, różnorodnych lasów, naturalnych ogrodów i terenów rolniczych wolnych od pestycydów. Tylko w takich warunkach są szczęśliwe.